Μήνυμα στις φοιτήτριες και τους φοιτητές για το νέο ακαδημαϊκό έτος

Με την ευκαιρία της έναρξης του νέου ακαδημαϊκού έτους (2016-17) θα ήθελα να ευχηθώ σε όλες και όλους καλή και δημιουργική ακαδημαϊκή χρονιά. Ιδιαιτέρως δε, θα ήθελα να καλωσορίσω τις πρωτοετείς φοιτήτριες και τους πρωτοετείς φοιτητές. Κάθε πανεπιστημιακό έτος προσφέρει νέες γνώσεις, καινούργιες εμπειρίες και ευκαιρίες να καλλιεργήσετε τις δυνατότητες και τα ταλέντα σας. Εύχομαι να τις αξιοποιήσετε όλες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το Πανεπιστήμιο αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό, του οποίου η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη εξαρτάται από την ποιότητα στη διδασκαλία και στην έρευνα, τη χρηστή διοίκηση και την αλληλεπίδραση όλων των μελών της Πανεπιστημιακής μας κοινότητας. Η αποστολή σας στα χρόνια της φοίτησής σας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας είναι η μάθηση.

Ως μέλη της Πανεπιστημιακής μας κοινότητας, καλείστε, επιπλέον να συνεισφέρετε μέσα από τη δική σας συμβολή στα μαθήματα, και την κοινωνική ζωή του Πανεπιστημίου. Είναι επίσης στο χέρι σας να αξιοποιήσετε τις υπηρεσίες που παρέχει το Πανεπιστήμιο, όπως είναι η πρακτική άσκηση, η διασύνδεση, το πρόγραμμα Erasmus+. Όσο πιο πολύ αξιοποιήσετε αυτές τις ευκαιρίες, τόσο πιο πλούσια θα είναι η φοιτητική σας ζωή εντός του Πανεπιστημίου και τόσο περισσότερα εφόδια θα αποκτήσετε για την μετέπειτα πορεία σας.

Η Κοσμητεία της Σχολής Κοινωνικών, Ανθρωπιστικών Επιστημών και Τεχνών καταβάλλει κάθε προσπάθεια, για να υποστηρίξει τις δικές σας προσπάθειες.

Σκοπός όλων μας είναι η αριστεία. Σας εύχομαι αυτή τη χρονιά να απολαύσετε το ταξίδι προς την αναζήτησή της.

Ηλίας Κουσκουβέλης
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων
Κοσμήτορας Σχολής Κοινωνικών, Ανθρωπιστικών Επιστημών και Τεχνών
twitter: @kouskouvelis

Η αντιμετώπιση του προσφυγικού στο Συμβούλιο Ασφαλείας

Η προσφυγική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί παρά μόνο σε συνεργασία με τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρα θα πρέπει να βρούμε απαντήσεις, όλοι μαζί, πρώτα εντός της ΕΕ και μετά με τους γείτονες και τους συμμάχους. Πρέπει γρήγορα να γίνει μία συζήτηση και να καταλήξουμε σε μία Ευρωπαϊκή πολιτική, αφού απαντήσουμε όλοι μαζί σε κάποια ερωτήματα:

• Ποια είναι τα συμφωνηθέντα μεταξύ εταίρων στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό;

• Ποιος είναι ο στόχος μας και ποιο είναι το σωστό; Τί θέλουμε τελικά ως ΕΕ; Διότι δεν χαράζεις πολιτική ούτε κάνεις συμφωνίες αν δεν ξέρεις τι θέλεις…

• Ποια είναι τα συμφωνηθέντα με την Τουρκία; Τα τηρεί;

• Πώς θα αντιμετωπίσουμε το ίδιο θέμα στο μέλλον, ιδιαίτερα όταν γνωρίζουμε ότι θα έχουμε και άλλες συγκρούσεις, αλλά και περιβαλλοντικούς πρόσφυγες για πολλά χρόνια στο μέλλον;

• Μπορεί η ΕΕ να διεθνοποιήσει το ζήτημα, για παράδειγμα, με μία διεθνή συνδιάσκεψη για τους πρόσφυγες και για την οικονομική ενίσχυση της ΥΑ;

Όσον αφορά την Ελλάδα, αφού τηρηθούν τα συμφωνηθέντα και από την ΕΕ και από εμάς, πρέπει:

• να προβληθεί διεθνώς το Ελληνικό, δηλαδή το ανθρωπιστικό μοντέλο αντιμετώπισης του προσφυγικού.
• να εκτιμηθούν και να γνωστοποιηθούν οι ανάγκες και οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζει και να ζητηθεί περαιτέρω τεχνική βοήθεια.
• να προβληθεί το άμεσο κόστος για την Ελλάδα, που, σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσει του Διοικητή της ΤτΕ, είναι ήδη 700 εκ., αλλά και να υπολογισθεί και το έμμεσο.
• να εφαρμοσθούν τα συμφωνηθέντα από την Τουρκία και να παρακολουθείται συστηματικά η εφαρμογή τους εκ μέρους της δύναμης του ΝΑΤΟ, αλλά και της FRONTEX.
• να προταθεί η απευθείας μετακίνηση προσφύγων από την Τουρκία στα κράτη υποδοχής, όπως έγινε με συμφωνία των Περιφερειών, από τη Ρόδο στη Βαλένθια.
• να ενταθεί το κυνήγι των δουλεμπόρων, να επιβληθούν παραδειγματικές ποινές και να δημοσιοποιηθούν.
• να οργανωθούν οι υπηρεσίες στα νησιά και να υπάρξει καταγραφή ακόμη και με βιομετρικά στοιχεία.
• να δημιουργήσει η Ελλάδα παρατηρητήριο τήρησης των συμφωνηθέντων από την Τουρκία, να παρακολουθείται η διαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων και να υπάρξει ανάλογη δημοσιοποίηση.
• να βελτιωθεί η πληροφόρηση ως προς την κατάσταση και τον αριθμό των προσφύγων στην Τουρκία, σε συνεργασία και με διεθνείς οργανισμούς, ώστε να εξορθολογισθεί η βοήθεια αλλά και να διασφαλισθεί η χορήγησή της σε αυτούς.
• Τέλος, αν τα πράγματα συνεχίσουν στην ίδια κατεύθυνση, η Ελλάδα πρέπει να φέρει το θέμα, εκτός από την προγραμματισμένη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Και τούτο διότι οι μεγάλες προσφυγικές ροές έχουν ήδη θεωρηθεί από το ίδιο όργανο ως «απειλές για την Ειρήνη».

Η άνοιξη σχεδόν έφθασε και εκατοντάδες χιλιάδες περιμένουν στη Μικρά Ασία για να περάσουν απέναντι. Τα περισσότερα από αυτά πρέπει να γίνουν εξαιρετικά πολύ γρήγορα, τόσο στην ΕΕ όσο και στην Ελλάδα. Διότι όπως λέει ο Θουκυδίδης «κράτιστος είναι όποιος προετοιμάζεται για τις μεγάλες ανάγκες» (1.84.4).

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 29 Φεβρουαρίου 2016

Egypt and Greece: cooperation for security and future prosperity*

by
Mohammed Kamal, Professor at the University of Cairo, Egypt
and Ilias Kouskouvelis, Professor at the University of Macedonia, Greece.

Greece and Egypt are cornerstones of stability in the Eastern Mediterranean. Their interactions are more than two and a half millennia long, and their diplomatic relations date back to 1833. The Egyptian city of Alexandria founded by Alexander the Great in 331 BC, is a living testament of the depth of the relationship between the two Mediterranean nations. Today, again, the Mediterranean maritime highway offers the opportunity for a new chapter of cooperation in two important areas: security and energy. In these two domains the two countries have important interests in common.

Greece and Egypt face uncertain and competitive regional environment. Both countries have dealt with Turkish provocations. At the same time, they face the negative consequences of instability in three countries of the larger Eastern Mediterranean area, Syria, Iraq, and Libya. Greece has received millions of refugees from Syria and Iraq, while Egypt hosts already hundreds of thousands of Syrians. Egypt has already been the victim of religious extremism, while Greece lives with the anxiety of a future, similar and tragic, experience. And this is not all. Egypt’s border with the post-Kaddafi Libya has turned into a gate to smuggle terrorists and weapons into Egypt. Greece, just across the Mediterranean Sea from Libya, is not far from facing the threats emanating from that country.

To tackle the issue of security, the Egyptian and Greek ministers of defense, Sedki Sobhi and Panos Kammenos, met in April 2015, and discussed the possibilities to «enhance cooperation and military relations between the armed forces of both countries». A month later, Greece’s Air Force units arrived in Egypt and participated in the joint Egyptian-Greek air force exercises «Horus 2015», and in December 2015, Egyptian navy and air force units left for Greece and participated in the joint exercise «Medusa 2015». Combating terrorism, smuggling, sea piracy and illegal migration are also on the agenda of security cooperation between the two countries.

The Greek and the Egyptian governments have the obligation to provide security for their peoples. Yet, given the hard economic situation in both countries, they have a rather more important and pressing mission: to provide them with development and economic prosperity. It is precisely at this time that they have the opportunity to take advantage of the great gifts that the Mediterranean has kept secret for so many centuries. Particularly, for Egypt, the recent discovery at the Zohr field was internationally characterized as great «gift». It contains 30 trillion cubic feet (Tcf) of natural gas (equivalent to 5.5 billion oil barrels), making it is the largest ever discovery of gas in the Mediterranean. On the other side, Greece expects to discover similar gifts under the bottom of the sea but, most important, Greece may benefit from the exploitation of the Egyptian field, as well as those of Cyprus and Israel, and enjoy a stable energy flow from friendly countries. Moreover, it may contribute to the safe transport or the channelling of these resources towards Europe.

This month, Greece, Egypt, and Cyprus agreed to speed up talks to fix sea boundaries in the Eastern Mediterranean, as part of their efforts to turn the region into an offshore energy hub. Egyptian President Abdel Fattah al-Sisi, Greek Prime Minister Alexis Tsipras and Cyprus’ President Nikos Anastasiades met in Athens for the third time this year, and they have discussed how they could take advantage of gas reserves. The leaders have also discussed other possible areas of cooperation, such as tourism, investment, and energy projects, including the potential construction of a pipeline, depending obviously on the level of gas reserves to be found.

We believe that the Mediterranean highway offers many other opportunities. Besides security and energy, it can increase bilateral trade, and enhance dialogue among civilizations. Moreover, given the fact that Cyprus is also an EU member state, Greece and Cyprus may help explain Egypt’s positions to the EU, and contribute to advancing economic relations between them. Last but not least, Egypt and Greece have a lot to gain from scientific cooperation – an endeavour that we have already initiated. Cooperation between Egypt and Greece will not only serve the interests of the two nations but will also contribute to prosperity and stability in the Eastern Mediterranean.

*This commentary expresses personal opinions and is the product of discussions made in the context of a Conference on Greek-Egyptian relations, organized in Thessaloniki, Greece, by «‘Thucydides’ – the HNDGS Chair in Strategic Studies». First Published on mignatiou.com.

«Έξυπνη» ηγεσία στο μικρό κράτος: η περίπτωση της Κύπρου

Ο Φιλελεύθερος της Κυριακής 14.6.2015 φιλοξένησε σε άρθρο του αποσπάσματα από τη μελέτη μου για την «έξυπνη» ηγεσία στο μικρό κράτος και την περίπτωση της Κύπρου. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στα αγγλικά ως Kouskouvelis Ilias, (2015) «‘Smart’ leadership in a small state: The case of Cyprus» στον συλλογικό τόμο Spyridon N. Litsas & Aristotle Tziampiris (eds.), The Eastern Mediterranean in Transition: Multipolarity, Power and Politics, London: Ashgate Publishing (ISBN: 978-1-4724-4039-6). Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μερικά αποσπάσματα. Εδώ μπορείτε να βρείτε το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στον Φιλεύθερο. Σημειώνεται ότι πρόκειται για επιστημονικό κείμενο και η πλήρης εικόνα αναδεικνύεται μόνο από το σύνολο του κειμένου.

Από την εισαγωγή:

H θεωρία των Διεθνών Σχέσεων για τα μικρά κράτη υποστηρίζει ότι τα μικρά κράτη επιδεικνύουν σοφία, ανταπεξέρχονται στις αλλαγές ευφυώς και ότι, δεδομένης της ευελιξίας και της προσαρμοστικότητάς τους σε νέες προκλήσεις, «στη μεταψυχροπολεμική εποχή, το μικρό μπορεί να είναι συνώνυμο της έννοιας του έξυπνου».  …  Πιο συγκεκριμένα, καθώς η «εξυπνάδα» συνήθως αποδίδεται σε πρόσωπα ή σε αποφάσεις, έτσι θα πρέπει να αποδώσουμε τη συγκεκριμένη ιδιότητα σε μία ικανή και αποφασιστική ηγεσία που επιτρέπει στο μικρό κράτος «να τα βάζει με μεγαλύτερά του» («to punch above its weight»), να επιδιώκει τους σκοπούς του και να μπορεί να ικανοποιεί τα συμφέροντά του απέναντι σε εκείνα ισχυρότερων δρώντων.

… Η μελέτη εστιάζει σε δύο διαφορετικές αλλά και αντίθετες περιπτώσεις ηγεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Η πρώτη είναι οι προσπάθειες ανακάλυψης και εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων της Μεσογείου· πρόκειται για μία ιστορία επιτυχίας, η οποία αποδεικνύει ότι ένα μικρό κράτος έχει τη δυνατότητα να φέρει σε πέρας δράσεις που ξεπερνούν κατά πολύ το επίπεδο της ισχύος του.  Η δεύτερη περίπτωση, όμως, είναι εκείνη της λανθασμένης διαχείρισης της οικονομικής κρίσης του 2013. … 

Το να φθάσει η Κυπριακή Δημοκρατία ακόμη και στην ανακάλυψη των ενεργειακών πόρων ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να επιτευχθεί, με  δεδομένα την εχθρότητα της Τουρκίας, το ανταγωνιστικό περιφερειακό περιβάλλον, το μέγεθός της αλλά και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται από το 1974. Τούτο ήταν αποτέλεσμα διαδοχικών και επιτυχημένων δράσεων τριών παλαιών και έμπειρων πολιτικών, οι οποίες ξεκίνησαν από τον Πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη, αναπτύχθηκαν και εφαρμόστηκαν από τον Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο και ολοκληρώθηκαν από τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια.  ….

Στο σώμα του κειμένου παρουσιάζεται ο ρόλος της ηγεσίας στα μικρά κράτη, όπως αυτός εμφανίζεται από τη βιβλιογραφία των Διεθνών Σχέσεων.  Στη συνέχεια παρουσιάζεται το πώς η ηγεσία της Δημοκρατίας εφήρμοσε επιτυχώς την ενεργειακή της πολιτική, προετοίμασε δηλαδή το κράτος θεσμικά, βρήκε ισχυρούς συμμάχους εκτός περιοχής, αντιμετώπισε τις απειλές της γείτονος, αλλά και δημιούργησε περιφερειακές συμμαχίες. Τέλος, σε αντιδιαστολή με την προαναφερθείσα επιτυχή προσπάθεια, παρουσιάζεται η αδυναμία της ηγεσίας να εμποδίσει αφενός το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης αλλά και να την διαχειριστεί.

Από τα συμπεράσματα:

Ήταν το 2003 όταν η ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας άρχισε να διαμορφώνει στρατηγική για την ανακάλυψη και εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων τής τότε μη οριοθετημένης ΑΟΖ. Και ήταν το 2006 όταν, υπό τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο, αυτή η στρατηγική και οι τακτικές της Δημοκρατίας εφαρμόστηκαν σε όλη τους την έκταση. Η Δημοκρατία, αν και μικρό κράτος, αποτελεί το πρώτο κράτος της Ανατολικής Μεσογείου που επιδίωξε την ανακάλυψη και εκμετάλλευση των θαλασσίων ενεργειακών της πόρων, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο σε παρόμοιες πολιτικές άλλων παραθαλάσσιων και ισχυρότερων στην περιοχή κρατών, όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ.

…………………

Οι διαδοχικοί ηγέτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε λιγότερο από δέκα χρόνια, οδήγησαν τη χώρα πολύ κοντά στην εκμετάλλευση των ενεργειακών της πόρων. Επιπλέον, κατάφεραν: να αναβαθμίσουν το κύρος της διεθνώς με το να προσελκύσουν ισχυρές δυνάμεις· να ενισχύσουν τη σχετική θέση της εντός της ΕΕ ως ενός από τους πιθανούς παραγωγούς φυσικού αερίου· να αυξήσουν την ασφάλειά της λόγω του ενδιαφέροντος ξένων παραγόντων για επενδύσεις· να ενισχύσουν την άμυνά της, ειδικά μετά την εμπλοκή του Ισραήλ και τη μεταξύ τους συμφωνία· τούτο είχε ως αποτέλεσμα να βρει πολύτιμους συμμάχους στις ΗΠΑ και να καλυτερεύσει τις σχέσεις της με την υπερδύναμη· και να αντιμετωπίσει τις απειλές και την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας.

… Η μελέτη αναζήτησε τις αιτίες της επιτυχούς στρατηγικής… Κατέληξε στο ότι η επιτυχία αυτή οφείλεται στον παράγοντα ηγεσία του (μικρού) κράτους. Τρεις διαδοχικά πρόεδροι, προερχόμενοι από τρία διαφορετικά κόμματα, διαχειρίστηκαν το ζήτημα και, σε διαφορετικό βαθμό, και οι τρεις κράτησαν την ίδια στάση αναφορικά με την ολοκλήρωση της στρατηγικής του κράτους. Στον Κληρίδη πιστώνεται η απαρχή των συμφωνιών οριοθέτησης, ακριβώς στη τέλος της θητείας του.  Στον Παπαδόπουλο αποδίδεται η μερίδα του λέοντος ως προς τα επιτευχθέντα της ενεργειακής στρατηγικής.  Κατά την πενταετή θητεία του διαμορφώθηκε λεπτομερώς η στρατηγική, υπογράφηκε μία συμφωνία οριοθέτησης και ξεκίνησαν άλλες δύο, υιοθετήθηκαν τα απαραίτητα νομοθετήματα, ολοκληρώθηκε η γεωλογική έρευνα και ο πρώτος γύρος αδειοδοτήσεων, ενώ κλήθηκαν να συμμετάσχουν ισχυροί παγκοσμίως παίκτες. Ο Χριστόφιας, ένας πρόεδρος με κομμουνιστική ιδεολογία, επέδειξε πραγματισμό, πιστώνεται με τη συνέχιση της πολιτικής τού προκατόχου του, οριοθέτησε την ΑΟΖ με το Ισραήλ και σύναψε αμυντικές συμφωνίες, διαχειρίστηκε την επιθετικότητα της Τουρκίας, καθώς και την ολοκλήρωση του δεύτερου γύρου των αδειοδοτήσεων.

Το «έξυπνο» της ηγεσίας ήταν να δράσει αποφασιστικά στη βάση μίας στρατηγικής, να είναι αποφασισμένη να μην επηρεαστεί από όποια εξωτερική αντίδραση, να δρα διακριτικά και ευέλικτα, όπου δει, αλλά και χωρίς προκατάληψη εξαιτίας αντιλήψεων ή διαφορών του παρελθόντος με τους μεσογειακούς γείτονες. Οι κυριότερες δράσεις της ηγεσίας ήταν τέσσερις: να ανταποκριθεί γρήγορα και αποτελεσματικά απέναντι σε οποιοδήποτε εσωτερική ή διεθνή θεσμική αναγκαιότητα από την οποία εξαρτιόνταν το κυβερνητικό έργο· να προσελκύσει και τελικά να βάλει στο παιχνίδι ισχυρούς παράγοντες του ενεργειακού τομέα και της διεθνούς πολιτικής· να χρησιμοποιήσει τη διπλωματία και τη θέση της ως μέλους διεθνών θεσμών, με σκοπό να κερδίσει υποστήριξη απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα· να δημιουργήσει πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές συμμαχίες (εξωτερική ενδυνάμωση) με εκείνους τους γείτονες που ήταν ενεργοί στην αναζήτηση ενεργειακών πόρων, με κυριότερο το Ισραήλ.

Τα αποτελέσματα αυτών των δράσεων και, κυρίως, η συνεργασία με εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων, η υποστήριξη των ΗΠΑ, του ΗΒ και της ΕΕ στο ζήτημα αυτό, αλλά και η πολύπλευρη συνεργασία με το Ισραήλ στην αναζήτηση των ενεργειακών πόρων της Μεσογείου, σηματοδοτούν μία στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία, από την ανεξαρτητοποίησή της, διέκειτο φιλικά προς τα αραβικά κράτη της περιοχής και απέφευγε μία φιλοδυτική πολιτική. Σαφέστατα, αυτή η στροφή διαμορφώνει τη βάση για περαιτέρω αναδιατάξεις στην περιοχή, με τη συμμαχία Ελλάδος-Ισραήλ να αποτελεί απλά μία από αυτές. 

… Το τελευταίο ζητούμενο της μελέτης ήταν να καταδείξει a contrario τη σημασία της έλλειψης δράσης εκ μέρους της ηγεσίας ενός μικρού κράτους…  Τούτο επετεύχθη με την παρουσίαση των αιτιών που προοδευτικά οδήγησαν στην οικονομική κρίση και στο πρόγραμμα διάσωσης της κυπριακής οικονομίας και, κυρίως, στην αποτυχία διαχείρισης των ανωτέρω καταστάσεων. Σε αυτήν την περίπτωση, η δυνατότητα ελιγμού που είχε η κυπριακή ηγεσία καθοριζόταν από τις ανάγκες του ίδιου του κράτους και του τραπεζικού τομέα… Όμως, αυτές οι ανάγκες ήταν γνωστές και ήταν μικρότερες το καλοκαίρι του 2012, ενώ προηγουμένως ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Ωστόσο, η κυπριακή ηγεσία, αντίθετα με τον τρόπο που διαχειρίστηκε την ενεργειακή της πολιτική, δεν έλαβε τα αναγκαία μέτρα αμέσως και ως όφειλε, δεν αναζήτησε συμμάχους όταν και όπου έπρεπε και δεν διέθετε διαπραγματευτική στρατηγική ή εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα ανέμενε. 

Συμπερασματικά, υπάρχουν δύο όψεις στο ίδιο μικρό κράτος, μία επιτυχούς και μία ανεπιτυχούς διαχείρισης. Ωστόσο, το ίδιο το μικρό κράτος δεν άλλαξε. Αυτό που άλλαξε είναι ο τρόπος που διαδοχικοί ηγέτες διαχειρίστηκαν τα δύο θέματα. …

Clash of civilizations or Balancing as always?

Ilias Kouskouvelis @ University of Piraeus and BESA, Israel, International Conference: «The Eastern Mediterranean between East and West» Original talk title: «Strategy Vs Ideology: antagonisms and balancing in the Eastern Mediterranean and the Middle East. http://www.youtube.com/watch?v=cT0MZ_IO7mA This 22 minutes talk tackles an interesting question: What is going on in Eastern Mediterranean and the Middle East? Is really a clash of civilizations taking place ? I suggest that the behavior of the main actors in the region points to a different direction. I argue that what is happening is nothing new. We are just witnessing a phenomenon of balancing in the region. Therefore, western governments should not see the events in the area through the lens of the Clash of Civilizations doctrine. If they do so, they will fail in a trap prepared by those who use Huntington’s idea for their purposes.